Rozdział XIV

   
     Gdy tylko Frank zobaczył tę kobietę, poczuł jak jakby zimna dłoń przejechała mu po kręgosłupie. Po rozstaniu z Elen i Christiną myślał, że oba te związki były jego porażkami życiowymi, jednak wtedy jeszcze nie wiedział że może go spotkać coś gorszego. Sexual One, jak mawiali o niej koledzy z klubu kobieta pająk, kiedy ma cię w sieci swej możesz się wić a prędzej czy później cię dopadnie. Był kompletnym kretynem słuchając Harry'ego i zaspokajając Anję w jej gabinecie. Obsesja tej kobiety wcale nie zmalała, osaczała go i składała nieprzyzwoite propozycje za każdym razem, gdy przychodził do niej na wizyty. Mou był nieugięty zarówno on jak i Terry do końca sezonu mieli uczestniczyć w terapii a każda nieobecność kończyła się surowymi karami finansowymi. Osobiście uważał, że Mourinho bawił się jego nieszczęściem i celowo nasłał na niego Anję. Seksualna wariatka właśnie widziała jego pocałunek z Ingą i tylko cud mógłby go w tym momencie uratować.
    - Hahaha jak miło zobaczyć, że w szpitalu św Judy kwitnie romantyczna miłość Frank Romeo Lampard i jak mniemam Inga Julia Bergman? Cóż za urocza para! - owładnięta obsesyjną, wręcz perwersyjną furią Anja zaczęła klaskać i śmiać się.
Inga patrzyła na siostrzenicę Mourinho z nieukrywanym zdziwieniem. Nie znała jej osobiście, ale ta dziewczyna nie wyglądała na zdrową psychicznie.
    - Wyjdź stąd. - warknął Lampard.
    - A co boisz się, że wasza hipokryzja ujrzy światło dzienne?- zapytała z udawaną słodyczą, tak naprawdę podszytą fałszem i triumfem. - Cnotliwa Inga Bergman, kanonierska miłość jej i Łukasza Fabiańskiego, który z poczciwego jelonka Bambi ewoluował w dorosłego rogacza. I kto mu przyprawia tego rogi? Ukochana kobieta, to tak smutne że zaraz uronię kryształową łzę!
    - Wypierdalaj!- Lampard ruszył w stronę Portugalki z zamiarem wyprowadzenia jej poza szpital, Inga w ostatniej chwili złapała go za ramię odciągając w swoją stronę.
    - Nie warto Frank. - spojrzała na niego łagodnie. - A pani już podziękujemy to jest szpital nie lokalne targowisko. Nie będę omawiała swojego życia z nieznajomą kobietą, która wyrwała się z bazaru.
Anja poczerwieniała a jej błękitne oczy zwęziły się do rozmiarów wąskich szparek. Była wściekła i zdumiona, ale jakimś cudem zdołała zapanować nad swoim wybuchowym temperamentem. Ta mała Szwedka wywłoka jeszcze pożałuje, że z nią zadarła a na Franku zemści się w wyjątkowo perfidny sposób.
    - Jeszcze się zemszczę! A tobie suko radzę rzucić Franky'ego zanim Bambi dowie się o twojej rozwiązłości!- powiedziawszy to okręciła się na pięcie kierując się w stronę drzwi. Stukot obcasów słychać było jeszcze przez jakiś czas, aż do momentu w którym rozległo się głośne trzaśnięcie drzwiami.
Pomiędzy Ingą a Frankim zapadła krępująca cisza, powietrze zgęstniało jakby zaraz miała nadejść porządna burza z piorunami.
    - Przepraszam za tę wariatkę. - Frank zdecydował się przerwać milczenie. - Ma obsesja na moim punkcie.
    - Słyszałam, że podobno wpadłeś jej w oko, ale nie byłam świadoma tego że jest zdolna do wygadywania takich rzeczy. Łukasz nie może dowiedzieć się o tym niefortunnym pocałunku. - na jej czoło i policzki wypłynął centkowany rumieniec. Było jej wstyd, że znowu dała ponieść się chwili w dodatku świadkiem zapomnienia była Anja Mourinho.
    - Znowu zaczynasz. - przysunął się do niej. - Nim ta wariatka nam przerwała, ustaliliśmy że pragniemy tego samego. - wziął jej dłoń w swoją rękę delikatnie gładząc jej wierzch kciukiem.
    - To ty ustaliłeś. - zaczęła. - Ja nie miałam w tej sprawie nic do powiedzenia.
Dziewczyna czuła jak niebieskie oczy pomocnika przewiercają jej duszę na wskroś. Zdradzieckie ciało nie chciało jej słuchać w lot odczytując sygnały Lamparda, jego dotyk niemalże palił jej skórę. Głupiała przy nim.
    Tę intymną niezwykle intymną chwilę przerwało im trzaśnięcie drzwi w których pojawiła się znajoma sylwetka doktora Johna K. Rucinsky'ego, który kilka tygodni wcześniej opatrywał Ingę.
    - O jak miło was widzieć!- uśmiechnął się szeroko.
    - Co z Davidem?- zapytała Szwedka.
    - Tym ukręconym? Będzie żył, ale zdrowo przygrzmocił o beton. Właśnie zajmuje się nim klubowa lekarka, swoją drogą Franky dlaczego nie mówiłeś mi, że macie w Chelsea wolną i piękną służbę medyczną? - rozbawiony John udawał oburzonego.
Frank przez chwilę nie wiedział o co chodzi, Eva miała męża a fizjoterapeuci są rosłymi facetami.
    - Nisha to wasza nowa lekarka. - Inga wyprowadziła Anglika z niewiedzy. - Przyjechała obejrzeć wasz mecz.
    - O Franiu widzę masz najświeższe informacje. - lekarz dalej kpił. - Pani Inga z Arsenalu wie lepiej od ciebie. No nie ważne...co to ja chciałem wam powiedzieć? - przez chwilę usiłował przypomnieć sobie, zgubiony wątek. Gdy mu się to udało wykrzyknął. - A właśnie! Wasz zakręcony kolega musi odpoczywać, leżeć i pić dużo płynów. Przypilnujcie tego a najlepiej powierzcie go tej piękności. - powiedziawszy to pożegnał się biegnąć gdzieś w pośpiechu.
    Zaraz po ewakuacji lekarza z sali wytoczył się Loczek w towarzystwie Nishy. Nie wyglądał jak człowiek po urazie głowy, miał błogą minę i cały czas głupkowato się uśmiechał.
    - Ingusia!- wykrzyknął entuzjastycznie. - Jedziemy do mnie na imprezkę! Jutro moje urodziny!
    - Masz siłę na imprezy?- zapytała ironicznie. - Powinieneś leżeć.
    - Zgadzam się. - dodała lekarka. - Jako twój lekarz zdecydowanie zabraniam organizacji imprez!
    - Kobiety!- westchnął teatralnie Luiz. - Zaprowadźcie więc mnie anielskie istoty do mej posiadłości.
    - A ja to pies?- wtrącił się Lampard. - Przywiozłem cię tutaj Davidku.
Loczek spojrzał na kolegę z szerokim uśmiechem.
    - Ciebie też zapraszam Lampsiu.

    Grupa ruszyła do samochodu zmierzając do w stronę bliźniaka Ingi i Dawida. Gdy dotarli na miejsce Brazylijczyk został wysłany na kanapę, gdzie miała dotrzymywać mu towarzystwa Nisha. Frank zakasał rękawy i zaczął przeszukiwać lodówkę i szafkę w poszukiwaniu produktów do kolacji. Wespół z Ingą udało im się zrobić zapiekankę z mięsem i warzywami a jako deser posłużyły kruche ciasteczka z Nutellą.     Szwedka zniknęła na chwilę w swoim mieszkaniu przynosząc butelkę chilijskiego wina. Kolacja przebiegła w wesołej atmosferze, Loczek gadatliwy bardziej niż zwykle, był gwiazdą wieczoru. Nisha urzeczona jego talentem komediowym co rusz wybuchała perlistym śmiechem. Inga i Lampard uczestniczyli w żywej rozmowie na wszystkie możliwe tematy, ale cały czas wymieniali ponad stołem wymowne spojrzenia. Około północy po Nishę przyjechała młodsza siostra Zaira, David poszedł spać a Inga ruszyła do siebie w towarzystwie Franka. Stanęli przed wejściem do mieszkania piłkarki i znów zapadło pomiędzy nimi milczenie. Frank wyciągnął z dłoni dziewczyny klucze przez chwilę bawiąc się dołączonym do nich breloczkiem.
    - Muszę iść. - wyciągnęła ku niemu dłoń. - Jutro Wielkanoc, obiecała Davidowi wspólne śniadanie.
    - A ja dziewczynkom, że poszukam z nimi prezentów od króliczka. Jadę rano do Surrey, ale mam wolny wieczór. Dasz się zaprosić na kolację?- zapytał z nadzieją.
Inga pokręciła głową.
    - Wiesz, że spotykam się z Łukaszem. Nie chce być kimś takim jak opisuje mnie Anja. - spuściła wzrok, czując jak do oczu zaczynają napływać jej łzy.
    Lampard złapał ją pod brodę, unosząc jej twarz do góry. Kciukiem, delikatnie otarł łzy skapujące po policzkach dziewczyny.
    - Nie płacz. - szepnął. - Anja to zdzira, zrobi wszystko żeby ci dogryźć. Nie potrafi pogodzić się z tym, że nie wszystko musi mieć.
    - Nie dlatego płaczę Frank. - westchnęła żałośnie. - Będę tego żałować, ale muszę ci to powiedzieć. Zakochałam się w tobie! - odwróciła się na pięcie przekręcając zamek i uciekając do mieszkania.
    Lampard stał na wycieraczce nie mogąc wyjść z szoku, głównie za sprawą tego że to wyznanie nie było mu przykre. On też zakochał się w tej dziewczynie i właśnie zdał sobie z tego sprawę.

_________________________________________________________________
No i w końcu na tę dwójkę spadło oświecenie.
Ale nie bójcie się Anja nie da tak szybko za wygraną! :D
Życzę miłego czytania! 
                                                                  Fiolka :*